Tego dnia, w 1862 roku, urodził się William Henry Bragg, brytyjski fizyk. Zajmował się krystalografią. Dał podwaliny pod analizę rentgenostrukturalną, a także spektroskopię w tym zakresie promieniowania. Wraz z synem Williamem Lawrencem prowadził pionierskie badania dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego, co doprowadziło ich do sformułowania podstawowej zależności pomiędzy długością fali promieniowania a odległością między płaszczyznami kryształu, co nazywamy dziś prawem Braggów (lub wzorem Bragga). Za swój wkład w naukę, obaj panowie otrzymali Nagrodę Nobla w 1915 roku.
Również tego dnia, w 1906 roku, urodził się Hans Albrecht Bethe, amerykański fizyk pochodzenia niemieckiego. Zajmował się fizyką jądrową. Brał udział w projekcie Manhattan gdzie badał m.in. fale uderzeniowe, a po wojnie był także kierownikiem wydziału fizyki teoretycznej w Los Alamos. Wyznaczał z powodzeniem przekroje czynne wielu reakcji jądrowych. Opracował również model struktury deuteronu. Sformułował zależność, dzięki której można określić straty energii kinetycznej przechodzącej przez ośrodek materialny naładowanej cząstki (wzór Bethego-Blocha). Wniósł ogromny wkład w zrozumienie nukleosyntezy i procesów wyzwalania energii w gwiazdach – cykl protonowy jest nazywany jego nazwiskiem. Możemy go spotkać także w procesie Bethego–Weizsäckera, czyli cyklu węglowo-azotowo-tlenowym. Za swoje badania otrzymał Nagrodę Nobla w 1967 roku.
